- dusiciel
- étrangleur
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
dusiciel
Regardez d'autres dictionnaires:
dusiciel — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto morduje swoje ofiary, dusząc je {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dusiciel II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż III, lm D. i, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dusiciel — m I, DB. a; lm M. e, D. i 1. lm B.=D. rzad. «ten, kto dusi, dławi kogo, co» 2. lm B.=M. zool. dusiciele «Boidae, rodzina węży niejadowitych, zabijających zdobycz przez duszenie jej splotami swego ciała, żyjących głównie w wilgotnych lasach… … Słownik języka polskiego
wąż — m II, DB. węża; lm M. węże, D. węży a. wężów 1. «gad lądowy z podrzędu o tej samej nazwie, drapieżny, jajorodny lub żyworodny, o silnie wydłużonym, beznogim ciele pokrytym łuskami; porusza się pełzając» Jadowity wąż. Wąż grzechotnik. Wąż dusiciel … Słownik języka polskiego
